Een persoonlijke ervaring tijdens een prachtige reis.

Chicago aan de Maas – Op 8 maart 1991 ben ik geboren in Oss. Gekscherend vanuit historisch perspectief ook Chicago aan de Maas genoemd. In mijn industriestad ben ik door de bijpassende mentaliteit terechtgekomen op de Masteropleiding Management en Innovatie in Maatschappelijke organisaties. Bij deze opleiding stond ik vlak voor de zomer van 2019 voor een cruciale keuze. Ga ik mee op studiereis naar Amerika of niet? Bestemming New Jersey / New York. Met reizen heb ik nooit zoveel gehad. Ik vind het een hoop gedoe en geregel. Veel verder dan het zuiden van Europa ben ik nog niet geweest. Maar vlak voor de zomer in 2019 moest ik die cruciale keuze maken. Daag ik mezelf uit en zoek ik de confrontatie op in al het ongemak dat ver reizen voor mij teweegbrengt? Stap ik voor het eerst in mijn leven in een vliegtuig naar Amerika om uit mijn comfortzone te komen? Of stap ik uit, ga ik gedoe uit de weg en blijf ik dichterbij huis?

Op 2 februari van dit jaar stapte ik met mijn vier studiegenoten Judith, Marije, Adriaan en Martijn op zondagochtend het vliegtuig in. Met een lading muziek van Bruce Springsteen, die opgegroeid is in Freehold in de staat New Jersey, moest de achtenhalfuur vliegen wel te overbruggen zijn.

The American Nightmare – Voor mij begon de reis niet met The American Dream, maar eerder met The American Nightmare. Bij aankomst in Schiphol ben ik vergeten mijn OV-chipkaart uit te checken. En even later in het hotel kwam ik erachter dat ik mijn koffer niet meer open kreeg. Uiteindelijk heb ik besloten om mijn lenzen te laten hydrateren in drinkwaterbekers en de volgende dag maar weer proberen mijn koffer te ontgrendelen. Heerlijk, dat reizen. Na wat Amerikaanse deskundigheid te hebben opgedaan in hoe je koffercodes kunt kraken, brak een dag later dan gepland mijn koffer open op mijn bed in New Jersey.

Contrasten Amerika – Het doel van onze studiereis was om te onderzoeken hoe empowerment werkt in Amerika. En überhaupt hoe het leven is in Amerika. Een bezoek aan de armste stad van Amerika genaamd Camden leverde een surrealistisch beeld voor me op. Rijdend met een veel te grote auto door een veel te arme straat. Of zoals de directeur van de Business School van de New York University nuchter aan ons vroeg: ‘’Didn’t you guys get shot?’’. De ervaring in Camden bleek geen toevalstreffer. Kansrijk of kansloos, machthebber of machteloos, buitenkant of binnenkant en rijk of arm. Dat is het dagelijkse contrast dat terug te zien is in de Amerikaanse samenleving. De gesprekken laat in de avond aan de keukentafel bij ons verblijfadres, waar nog twee gezinnen woonden, leverde dat ook interessante inzichten op. Het verschil tussen Amerika en Nederland is dan ook groot, ondanks de gedeelde Westerse oriëntatie.

New York – Vanuit het huis in New Jersey van Guido, Marije’s broer, reisden we naar Camden, Morristown en uiteraard New York. New York is een indrukwekkende stad om voor de eerste keer te zien. En eerlijk gezegd: na een aantal dagen nog steeds. New York geeft je het idee dat je ertoe doet. New York is een stad waar je elke keer weer een verdieping hoger wilt. En als je de top hebt bereikt, weer het liefst zo snel mogelijk weer naar beneden wilt. En, wanneer je weer met beide benen op de grond staat, je zo snel mogelijk weer omhoog wilt.

New York doet je beseffen dat je zelf niets voorstelt terwijl je er zelf onderdeel van bent. Het heeft iets ongrijpbaars en tegelijkertijd kun je alles consumeren. New York geeft je het idee dat je een filmster bent in Broadway en tegelijkertijd zelf in het publiek zit op de 3e rang. New York is de stad van ongekende mogelijkheden, maar tegelijkertijd kan er niets. Alles is hoog en ver weg maar ook zo dichtbij. Met onze gehuurde fietsen en de zon op ons voorhoofd zijn we van Central Park naar Brooklyn gefietst. Dat is een ervaring die mij nog lang bijblijft. In het tempo van de stad Times Square beschouwen is een ongekend beeld.

Foto 1 – New York vanaf Central Park

New York geeft een raar soort heimwee. Alsof je weer automatisch wordt terug gezogen in de bubbel waarin alles kan. Je wilt de drukte ontwijken. Maar zodra je dat doet, je de levendigheid van de stad direct mist. Door een stormachtige terugreis stonden we op 9 februari na een vliegreis van zes uur weer op Nederlands grondgebied. Door de reis ben ik nieuwsgierig geworden naar andere delen van Amerika.

Uitdaging – Persoonlijke leerprocessen vinden plaats op de plekken waar je wordt uitgedaagd om iets anders te doen dan dat je gewend bent. Ergens tijdens de fietstocht in Manhattan, al slalommend tussen het verkeer en de toeristen door, realiseerde ik me dat ik was ingestapt. Het offer van wekenlange spanning van de verre reis en de onzekerheid die ik tegemoet zou gaan was de moeite waard. Juist daardoor was New York zo’n mooie ervaring. 

Foto 2 – New York bezien vanaf de Manhattan Bridge

Als je midden in zo’n ervaring zit is het soms lastig om daar woorden aan te geven. Gelukkig vind ik vaak taal in muziek. Niet geheel toevallig zingt Bruce Springsteen me de juiste woorden toe in zijn nummer The Wayfarer:

‘’Some find peace here on the sweet streets. The sweet streets of home. Where kindness falls and your heart calls. For a permanent place of your own.’’

Na deze reis ben ik anders thuisgekomen. Zelfverzekerder om weer het volgende avontuur aan te gaan. Ik ben dankbaar voor mijn medestudenten Marije, Judith, Martijn en Adriaan die mij hebben meegevraagd om dit avontuur te beleven. Ik denk nog regelmatig terug aan de hilarische gesprekken in de auto, het samen slapen op kraakbedden in één kamer, het bezoeken van het legendarische Madison Square Garden, het delen van onze ervaringen en onze proost momenten in de kroeg. De echte dingen dus die ik meest mis gedurende deze coronacrisistijd.

The Big Apple is een inspiratiebron voor vele muzikanten. Frank Sinatra bracht in zijn nummer New York, New York een ode aan deze stad en typeerde New York als The city that never sleeps.

Maar nu even wel.